Bart Plouvier schrijft in 2017 bij nachte een gedicht over zijn favoriet instrument.
Over mijn banjo -°1889, Engeland, gebouwd door L.W.Kemp-.
voor Danny Adams
Aan de muur lijd je de rest van je bestaan
ik ben te suf al om je nog te stemmen
en jij te mooi nog om zo vals te staan
onze gesprekken zijn stilgevallen
laat staan dat we jammen of uit busken gaan
geen Cluck Old Hen meer of Derroll's Oregon
geen Coo Coo of Molly Put the Kettle On
als ik licht dronken naar je kijk hoor ik steevast
je glazen snaren en speel je zonder mij
in open do Whiskey Before Breakfast.
Bart Plouvier